Arkimedesen Printzipioa

Bartzelonako Antzerki Institutuan dramaturgian lizentziatua eta kazetaritzan UAB-en. Besteak beste ondorengo antzezlanen egilea da: El Principi d'Arquimedes (2011) –XXXVI Born Saria. Sala Beckett/Festival Grec 2012–, Gang Bang (Obert fins a l'hora de l'Àngelus) (2011), La dona que perdia tots els avions (2009) –XXXIV Born Saria–, Una història explicada del revés, o no (2009), La dona i el debutant (2008) –Teatre Principal Saria. Palmako Teatre Principal–, La gran nit de Lurdes G. (2008) –Cristina Clementerekin idatzia. I Premi Lluís Solà–, Quan encara no sabíem res (Poema dramàtic per a sis veus urbanes i un músic) –Stückmarkt finalista eta Crèdit Andorra Saria–, 360" (2006) –XX Marqués de Bradomín Saria–, Les dones de Caín (2005) –Ramon Vinyes Saria– eta 5 contes diferents (2011), Com si entrès en una pàtria (2010), Cocaïna, absenta, pastilles de valda i cafè amb llet (2010), Captius (2009) eta El dia que vaig conèixer Harold Pinter (2009) dramaturgiena besteak beste. Berak idatzitako testuak zuzendu ditu eta 'La voix humaine' opera (J. Cocteauren testua eta F. Poulenc-en musika) eta Marc Artigaurekin batera 'M3', 'Eva i Adam: el darrer gènesi' y 'Litúrgia E/XXI' sorkuntzak. 2005 eta 2010 artean Xavier Albertírekin zuzendari laguntzaile ibili da baita Xavier Pujolràs, Pere Riera, Toni Casares eta Germana Civera koreografoarekin ere. Kazetari, telebistako gidoigile eta irakasle ere izan da.

Arkimedesen Printzipioan Josep Maria Miró-k udal-igerileku baten kloro-giroan –gehiegizko asepsia duen gure gizartearen parabola perfektua– istorio bat eraikitzen du, non ez dakigun abiapuntuko gertakaria egia den ala ez: neskato batek gurasoei esaten die entrenatzailea beste haur bati ahoan musua ematen ikusi duela. Masailean emandako musu lañoa baino ez da, entrenatzaileak behin eta berriz esaten duen moduan, ala asmo morbosoa zegoen?

Laurent Gallardo-ren hitzaurretik